Çıktığından beri Afacan Çocuk Gazetesi’ni takip ediyorum. Biz çocuklar için böyle bir gazete olması harika. Bundan daha güzeli ise bize yazma ve fikirlerimizi söyleme imkanı sağlamış olmaları. Bu konuda bende elimden geldiğince bir şeyler yapmak isterim. Gözlerimi daha fazla açacağım.

Fakat benim yazmak istediğim konu bu değil.

Ben anne ve babalarımızın bizim neden büyüdüğümüzü kabul etmediklerini merak ettiğim için yazıyorum. Acaba sadece benim ailem mi böyle yoksa herkesin mi? Herhangi bir şey yapmaya kalktığımda annem ve babam benim daha KÜÇÜK olduğumu söylüyorlar. Özellikle annem… Ama odamı toplamadığım zaman, sofrayı kurmaya yardım etmediğim zaman ise artık BÜYÜDÜĞÜmü söylüyorlar… Ben bu işi ne yazık ki anlayamadım. Ve anlayanlarınız varsa lütfen yazsın.

Anne ve babalarımızın bizi nasıl görmek istedikleri konusunda fikri olmadığını düşünüyorum zaman zaman. Büyüklerin yaptığı kararsızlıklar, fikir değiştirmeler bizler yaptığında nasıl oluyor da hata, dikkatsizlik, umursamazlık olarak değerlendiriliyor bilemiyorum.

Belki gerçekten de küçüğüm.
Belki büyüyünce tüm bunları anlayacağım.
Belki büyüdüğüm zaman bende küçüklere böyle davranacağım.
Belki de ben hiç büyümek istemeyeceğim. (tabii bu mümkünse)
Bekli de tüm bunlara hiç aldırmayarak hayatıma devam edeceğim. (tabii bu da mümkünse)
Şimdilik benden bu kadar arkadaşlar.
Belki yine sıkıntılı olursam veya yazabilirsem yazarım.

Haberi Yollayan : Şimdilik isminin açıklanması istemiyor :))))
İli: İstanbul