Harry Potter’la birlikte, garip bir biçimde bu üçüncü filmin yaş ortalaması da büyümüş. Elbette temelde bir çocuklar dünyası bu. Ama bu kez yetişkinlerin de zevk alacağı çok şey var içinde. Filme yeni dahil olan Gary Oldman, diğer küçük oyuncularla birlikte uyumlu bir oyunculuk sergiliyor. Bu yeni film hem her yaşa hitap ediyor, hem de üçlemenin en doyurucusu.

Harry de, filmlerin yaşı da büyüyor

Elbette temelde bir çocuklar dünyası bu. Ama yetişkinlerin de zevk alacağı çok şey var. Yeni bölüm üçlemenin en doyurucusu
Harry Potter dönüyor. Kaçınılmaz olarak büyümüş halde... Gerçi hep 13 yaştan söz ediliyor ama Potter ve arkadaşlarının artık 15’lerini aştığı rahatlıkla görülüyor. Garip biçimde bu üçüncü filmin yaş ortalaması da sanki büyümüş. Yapımcılar basına "daha karanlık" bir filmden söz etmişlerdi. Gerçekten de filmde, ilk filmlerin amaçladığı yaştakileri ürkütecek sahneler oldukça çok. Ama yalnızca bu değil. O hoplamalı-zıplamalı, marifetli-şaşırtmalı filmlerin yerini sanki daha yetişkin işi bir film almış. Harry’nin ölmüş ana-babasını sürekli anması ve yaptığı işte, yani açıkçası iyi bir sihirbaz olmada baba yeteneklerini "tevarüs ettiğini" kavraması, hemen her klasik anlatıda temel olan baba-oğul ilişkisini gündeme getiriyor. Elbette temelde bir çocuklar dünyası bu... Sürekli canlanıp konuşan insanlarla dolu tabloları, işaretleri habire kımıldayıp duran eski haritaları, onca ürkünç yaratığı, özellikle de tavuk irisi Şahgaga’yı, o ürkünç ağacı ve türlü-çeşitli fantezileri, başka hangi filmde bunca sıklıkta ve böylesine doğal biçimde kullanılmış olarak bulabilirsiniz? Ya da, Büyücülük Okulu, Sihir Bakanlığı, Bağıra n Baraka, Karanlık Sanatlara Karşı Savunma Dairesi gibi duyulmamış kuruluşları? Ama yetişkinlerin zevk alacağı çok şey de var. Filme yeni dahil olan Gary Oldman, Timothy Spall, Emma Thompson ve özellikle "büyü hocası/ kurt adam" David Thewlis’in son derece leziz kompozisyonları gibi. Hızır Otobüs sekansından şişip balon olan Marge Teyze’ye, kurt adamla Ecel’in kavgasından Ruh Emiciler bölümüne birçok sahne ise neredeyse küçüklerden çok büyüklere göre. Öyle bir dünya ki bu, tıpkı "Yüzüklerin Efendisi" gibi, bildiğimiz ve beş duyumuzla kavradığımız dünyadan tümüyle farklı. İki dev yapıt da birer büyük yazarın sonsuz hayal gücünden, engin yaratma yeteneğinden ortaya çıktı. "Yüzüklerin Efendisi" sinemalaşmak için uzun yıllar teknolojinin gelişmesini beklemek zorunda kaldı. Yazar J. K. Rowling ise çok daha talihli. Kitapları daha yayınlanmadan film hakkı satın alınıyor, satış rekorundan hemen sonra film karşımıza geliyor. Bu tür hikayeleri böylesine bir görsellikle anlatmak, bırakın eski günleri, 10-15 yıl öncesinde bile olanaksızdı. Önceki Harry Potter’ları çok çocukça bulmuş ve fazla sevmemiştim. Bu yeni bölüm en yetişkin işi olanı ve üçlemenin en doyurucusu. Gidip görmemek için hiçbir nedeniniz yok...
Kaynak: Sabah 5 Mayıs 2004